قرنطینه

تقدیم به تمام زنان سرزمینم ایران

با چشمای خیس از کدوم غم بگم

منی که صدام غیرقانونیه،صدامو از این فاصله گوش کن

صدایی که توو این خونه زندونیه

منم مادر نسل فردای تو...... نباید بذاری قرنطینه شم

صدامو از این فاصله گوش کن که با اعتماد تو تهمینه شم

به من تکیه کن من شبیه زنی که یک عمره خط می زنی نیستم

یه سیمرغ غمگینم و شک نکن که توی قفس دیدنی نیستم

بمن تکیه کن تکیه گاه توام اگه از زمونه دلت خون شده

شریک تو و لحظه های توام شریکی که از صحنه بیرون شده

خطاب به زن:

منو ببخش واسه اینکه نفهمیدمت واسه اشکا و نخندینت

واسه بغض های شبونه ات ببخش،واسه تهمتهایی که روانه ات شدند

منو ببخش بخاطر 9 ماه درد

واسه عمری که پای من خودخواه رفت

واسه تحقیر،تحمیل،تهدید

واسه قلبی که شکست و ترسید

ما رو ببخش بخاطر نابرابری

واسه سواستفاده ها و نابرادری

واسه نگاه های نانجیب آدمهای شهر

ما رو ببخش بخاطر باورهای بد

تو فرشته بودی ماها آسمان رو دیدیم

ولی چشمها رو بستیم بالهات رو چیدیم

تو از هراس گم شدن تو کوچه های شهر من چیزی نمی دونی

تو. از غروری که شکست از دردی که لبهام رو بست چیزی نمی دونی

چیزی نمی دونی نمی دونی نمی دونی

به من تکیه کن ،من شبیه زنی که یک عمره خط می زنی نیستم

از آوازی که توی گلو خفه شد بگو بلکه روزی رهاتر بشیم

بگو بلکه قفل قفس بشکنه

یه روزی دوباره برابر بشیم.

منوووو توی این خونه زندون نکن