تقدیم به جانبازان شیمیایی جنگ لعنتی هشت ساله

شیمیایی

منو میشناسی اصلا بابا؟

این مهم هست اصلا من کی ام؟

با غریبه ها خودی تر از منی

فرض کن پس یک ملاقاتی ام

سنگرم خالیه همسنگر باش

من یه بچه از نسل آژیرم

تو به دیروز خودت مدیونی

از خودت حقت رو پس می گیرم

شیمیایی شده این شهر پدر

خونه مهر بایگانی خورده

ماسک و این غربت آسایشگاه

چی به روز حافظه ات آورده

مرتضایی یا رضایی یا واروج؟؟؟؟؟

هیچکی حتی اسمت هم یادش نیست

مام شیرین وطن بی وقفه

فکر سرفه های فرهادش نیست

من صدای خواهش یک موجم

قلبت رو رو به خودی دریا کن

من رو قد ارزشهاتون بشناس

قد جنگ و خردل و خمپاره

بغضت رو روی شونه هام شلیک کن

روتو سمت پسرت برگردون

مادرم شونه به شونه ات آب شد

رفقاتون شونه خالی کردن

آبروی تورو دائم وقف حمله های احتمالی کردند.

تو هوای جبهه تون رو داری

پشتگرمی ات به یک جبهه هواست

پشت کردن به تو پشت جبهه

بس که هر روز برات عاشوراست

کوش اون برادری که تو بجاش

نقطه جوش رو توی ریه ات حس کردی

بگو این یک هفته هرشب چند بار

اشهد رو توی گلو خس خس کردی

دست من که تا ابد درگیره

حل جدولها و سرگرمی هاست

آخه این برادر های دلسوز کی از خجالتت در میان؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟