من عادت ندارم به اين حال بد

ديدم داري از دور قدم ميزني

كنارت يكي هست كه من نيستم

تو اونقدر محو نگاهشي و من مي ريزه دلم مات مي ايستم

تا مي پيچه دستاش رو دور تنت

يه جور بدي گيج ميره سرم

نگات ميكنه با يه حال عجيب ميخواد پاره شه اين رگ گردنم

ميخوام رد شم آهسته از پيش تو ميترسم كه شرمنده شي پيش اون

نياري به روت و بخندي فقط با چشمات بگي خواهشااااااااااااااااا حرف نزن

من عادت ندارم به اين حال بد

چكار كردي با من كه من اين شدم

خجالت نكش خوب نگام كن ببين كه بعد از تو من پير و غمگين شدم

ديگه تا ابد اين حوالي منو نمي بيني

راحت  بگير دستشو

نياد اون روزي كه بياي پيشم و بگي دل بريد و ازم خسته شد

من عادت ندارم به اين حال بد

داغونم خيلي داغونم

توروخدا اي خدا كمكم كن دارم ديوونه ميشم

تو آينده ات رو مي بيني پيش اون

من آه ميكشم واسه گذشته مون

نبودي ببيني كه بعدت همه چه حرفايي دارن ميگن پشتمون

تو دستاشو مي گيري محكم تر

انگار يادت نيست كي پشتته

يه چيزي قايم كردي پشتت رو

گمونم يه حلقه توي مشتته